Kirche des hl. Karl Borromäus (Sint Carolus Borromeuskerk)
Świątynia, w której Rubens odegrał największą rolę jako malarz, dekorator i architekt spośród wszystkich miejsc kultu w Antwerpii. Jego wpływ widoczny jest na wieży, fasadzie i ołtarzu głównym.
Ten typowo barokowy kościół wybudowali jezuici w latach 1615-1621. Niestety 39 obrazów na suficie, wykonanych przez jego pracownię, oraz większość prac w marmurze strawił ogień w 1718 roku. Na szczęście ocalały absyda ołtarza głównego, kaplica Maryjna i wiele rzeźb, które świadczą o dawnej świetności kościoła.
Ten typowo barokowy kościół wybudowali jezuici w latach 1615-1621. Niestety 39 obrazów na suficie, wykonanych przez jego pracownię, oraz większość prac w marmurze strawił ogień w 1718 roku. Na szczęście ocalały absyda ołtarza głównego, kaplica Maryjna i wiele rzeźb, które świadczą o dawnej świetności kościoła.
W 1621 roku wybrano patrona dla nowo wybudowanej świątyni. Został nim ogłoszony Ignacy Loyola, założyciel zakonu jezuitów. Jego popiersie umieszczono na szczycie fasady. Całość zwieńczono frontonem, w którym umieszczono rzeźbę Madonny z Dzieciątkiem. Stamtąd błogosławi Ona świat, poczynając od przechodniów na placu kościelnym. Ich godność podkreśla rozpostarty ponad ich głowami baldachim z fruwającymi draperiami, podtrzymywanymi przez anioły. Rzeźbę wykonał Hans van Mildert.
Wewnątrz fasady znajduje się herb zakonu jezuitów, przyciągający uwagę poprzez umieszczenie złotych liter na czarnym tle. Otoczkę dla herbu stanowi wspaniała rzeźba przedstawiająca anioły. Jest to dzieło samego Rubensa.
W niszach zatok bocznych znajdują się posągi ewangelistów. Rozpoznajemy ich po symbolach na podstawach. Z prawej strony Łukasz, którego symbolem jest wół, w prawym dolnym rogu Marek z lwem. Po przeciwnej stronie, u góry, patrzący w stronę nieba Jan z orłem, poniżej Mateusz z aniołem. Niżej dwie rzeźby Apostołów, Świętych Piotra i Pawła.
Wewnątrz fasady znajduje się herb zakonu jezuitów, przyciągający uwagę poprzez umieszczenie złotych liter na czarnym tle. Otoczkę dla herbu stanowi wspaniała rzeźba przedstawiająca anioły. Jest to dzieło samego Rubensa.
W niszach zatok bocznych znajdują się posągi ewangelistów. Rozpoznajemy ich po symbolach na podstawach. Z prawej strony Łukasz, którego symbolem jest wół, w prawym dolnym rogu Marek z lwem. Po przeciwnej stronie, u góry, patrzący w stronę nieba Jan z orłem, poniżej Mateusz z aniołem. Niżej dwie rzeźby Apostołów, Świętych Piotra i Pawła.
Wielu zwiedzających urzeczonych wspaniałą fasadą i pięknym wnętrzem kościoła św. Karola Boromeusza zapomina o wieży, która jest perłą barokowej architektury. Umiejscowienie tej 58-metrowej wieży z tyłu kościoła, obok absydy jest szczególne dla baroku. Miało to zapobiec rozbiciu symetrii fasady. Autorem projektu jest Pieter Huyssens, który budując wieżę, w latach 1617-1621, inspirował się twórczością Rubensa.
Wnętrze kościoła poddawane jest pracom konserwatorskim. Odnawiane są wspaniałe stalle, pulpit, ołtarz główny, oraz piękna kaplica Najświętszej Marii Panny. W 1620 roku Rubens wraz z artystami z jego studia rozpoczął pracę nad 39 obrazami zdobiącymi sufit kościoła św. Karola Boromeusza. W tym czasie najważniejszym asystentem mistrza był 21- letni Antoni van Dyck. Po pożarze z 1718 roku po malowidłach tych nie ma śladu. Artyzm Rubensa możemy natomiast podziwiać w jego kaplicy, w której to ozdobił sufit. Również malowidło ponad ołtarzem głównym oraz część fasady zostały wykonane jego rękoma.
Dwa długie rzędy drewnianych konfesjonałów stworzył Jan Pieter van Baurscheit I. Przyozdobił je figurami aniołów, oraz dwudziestoma medalionami opisującymi życie dwóch ważnych dla zakonu jezuitów świętych: Ignacego i Franciszka Ksawerego.
Jan Pieter van Baurscheit I jest również autorem wspaniałej dębowej ambony, stanowiącej alegorię kościoła tryumfującego, który wspiera się na figurze miażdżącej potwory fałszu i ignorancji, wraz z maskami oszukańczych pozorów. Figura kobiety ma pomocników w postaci dwóch chłopców, którzy za pomocą piorunów spychają pokonane potwory w ognie piekielne. Alegoria jest łatwa do zrozumienia dzięki istnieniu łacińskich inskrypcji. Platforma zawiera sześć medalionów przedstawiających życie Najświętszej Marii Panny.
Jan Pieter van Baurscheit I jest również autorem wspaniałej dębowej ambony, stanowiącej alegorię kościoła tryumfującego, który wspiera się na figurze miażdżącej potwory fałszu i ignorancji, wraz z maskami oszukańczych pozorów. Figura kobiety ma pomocników w postaci dwóch chłopców, którzy za pomocą piorunów spychają pokonane potwory w ognie piekielne. Alegoria jest łatwa do zrozumienia dzięki istnieniu łacińskich inskrypcji. Platforma zawiera sześć medalionów przedstawiających życie Najświętszej Marii Panny.
Charakterystyczne dla kościołów jezuitów jest to, że zaraz po wejściu do świątyni cała uwaga skupia się na monumentalnym ołtarzu głównym. W kościele św. Karola Boromeusza posiada on system do zmiany ogromnych obrazów. Jest to potężny zbiornik umieszczony za ołtarzem. Zawiera on cztery obrazy. Każdy z nich umieszczany jest w centralnej części ołtarza, za pomocą koła pasowego, zgodnie z tematem roku liturgicznego.
Dwa mistrzowskie dzieła Rubensa: Cuda św. Ignacego oraz Cuda św. Franciszka Ksawerego, będące częścią tego wspaniałego ołtarza, zostały wywiezione, w 1776 roku, przez Cesarzową Austrii Marię Teresę, do Wiednia. Współcześnie w ołtarzu możemy podziwiać naprzemiennie: Podniesienie Krzyża, którego autorem jest Gerard Zegers, Koronacja Najświętszej Dziewicy Cornelisa Schuta, oraz od 1840 roku obraz Najświętsza Maria Panna z Góry Karmel, który namalował Gustave Wappers.
Dwa mistrzowskie dzieła Rubensa: Cuda św. Ignacego oraz Cuda św. Franciszka Ksawerego, będące częścią tego wspaniałego ołtarza, zostały wywiezione, w 1776 roku, przez Cesarzową Austrii Marię Teresę, do Wiednia. Współcześnie w ołtarzu możemy podziwiać naprzemiennie: Podniesienie Krzyża, którego autorem jest Gerard Zegers, Koronacja Najświętszej Dziewicy Cornelisa Schuta, oraz od 1840 roku obraz Najświętsza Maria Panna z Góry Karmel, który namalował Gustave Wappers.
Najbardziej prestiżowa w całym kościele jest Kaplica Najświętszej Marii Panny, zwana również Kaplicą Grobową Rodziny Houtappel. Kaplicę dobudowano zaraz po konsekracji kościoła. Dzięki temu, że nienaruszona ocalała z pożaru, który w 1718 roku strawił znaczną część świątyni, dzisiaj jest dowodem na to, jak wspaniale udekorowany był kościół św. Karola Boromeusza.
Ukończenie budowy kaplicy było możliwe dzięki patronatowi trzech sióstr Houtappel z miejscowości Ranst, które żyły zgodnie z duchowymi zasadami jezuitów.
Cała sztukateria na suficie kaplicy to dzieło samego Rubensa. Posągi sześciu świętych wykonało studio Colyns-De Nole. W kaplicy zachwycają również wspaniałe, wykonane z białego marmuru, ornamenty czy ogromne drewniane konfesjonały. Obraz w ołtarzu głównym to kopia dzieła Rubensa Wniebowzięcie Najświętszej Marii Panny, z 1613 roku. Oryginał stworzony dla Katedry, ostatecznie po dekadzie, trafił do kościoła św. Karola Boromeusza. W roku 1776 dzieło kupiła Cesarzowa Maria Teresa i wywiozła do Wiednia.
W ołtarzu głównym możemy podziwiać wspaniałe połączenie kopii obrazu Rubensa z marmurową rzeźbą, wykonaną przez studio Colyns-De Nole. Najświętsza Maria Panna z obrazu, która trafia do nieba, jest równocześnie koronowana ręką potężnego Boga Ojca, który oryginalnie zakładał na Jej głowę złoconą koronę.
Ukończenie budowy kaplicy było możliwe dzięki patronatowi trzech sióstr Houtappel z miejscowości Ranst, które żyły zgodnie z duchowymi zasadami jezuitów.
Cała sztukateria na suficie kaplicy to dzieło samego Rubensa. Posągi sześciu świętych wykonało studio Colyns-De Nole. W kaplicy zachwycają również wspaniałe, wykonane z białego marmuru, ornamenty czy ogromne drewniane konfesjonały. Obraz w ołtarzu głównym to kopia dzieła Rubensa Wniebowzięcie Najświętszej Marii Panny, z 1613 roku. Oryginał stworzony dla Katedry, ostatecznie po dekadzie, trafił do kościoła św. Karola Boromeusza. W roku 1776 dzieło kupiła Cesarzowa Maria Teresa i wywiozła do Wiednia.
W ołtarzu głównym możemy podziwiać wspaniałe połączenie kopii obrazu Rubensa z marmurową rzeźbą, wykonaną przez studio Colyns-De Nole. Najświętsza Maria Panna z obrazu, która trafia do nieba, jest równocześnie koronowana ręką potężnego Boga Ojca, który oryginalnie zakładał na Jej głowę złoconą koronę.
Znajdująca się po przeciwnej stronie Kaplica św. Ignacego został zbudowana w tym samym czasie co Kaplica Najświętszej Marii Panny (1621-1625). Jest znacznie skromniejsza, jednak również warta uwagi. Szczególnie należy ją poświęcić wspaniałej balustradzie ołtarzowej, wykonanej z białego marmuru. Uważa się, iż to wspaniałe dzieło stworzył, około 1720 roku, Aleksander Van Papenhoven.
Możemy tutaj zobaczyć leżącego na szczycie zamkniętej księgi baranka ofiarnego, rzeźby aniołów, oraz medaliony przedstawiające głównych jezuickich świętych, którymi są: Alojzy Gonzaga, Franciszek Ksawery, Ignacy Loyola, Franciszek Borgia i Stanisław Kostka. Każdemu z nich towarzyszą właściwe atrybuty.
Możemy tutaj zobaczyć leżącego na szczycie zamkniętej księgi baranka ofiarnego, rzeźby aniołów, oraz medaliony przedstawiające głównych jezuickich świętych, którymi są: Alojzy Gonzaga, Franciszek Ksawery, Ignacy Loyola, Franciszek Borgia i Stanisław Kostka. Każdemu z nich towarzyszą właściwe atrybuty.
W kościele znajduje się również pokój koronek z bogatą kolekcją. Bez wątpienia największym skarbem jest obrus, wykonany około 1621 roku, dla kościoła św. Karola Boromeusza. Przykrywano nim balaskę ołtarzową (od XVII wieku wierni zaczęli przyjmować komunię świętą przy komunijnej balustradzie, czyli balasce, którą okrywano białym płótnem). Przedstawia ona sceny z życia św. Ignacego.
|
Adresse:
Hendrik Conscienceplein B-2000 Antwerpen www.mkaweb.be |
öffnungszeiten:
poniedziałek-sobota 10.00-12.30 i 14.00-17.00 niedziela: otwarte tylko na mszę |
Ticketpreis:
Wstęp do kościoła: za darmo Pokój koronek, otwarty tylko we wtorki-2 Euro |
