|
Mechelen - Irlandzki misjonarz Rumbold, który opuścił swój kraj, aby szerzyć chrześcijaństwo, założył nad mokradłami klasztor i zaczął nawracać tubylców. Niepozorna osada na prawym brzegu rzeki Dyle - w pobliżu miejsca, w którym stoi dzisiaj katedra św. Rumbolda - powoli zmieniała się w wielkie miasto. Około 1200 roku na lewym brzegu rzeki Dyle powstał najstarszy znany dziś mur w Mechelen. Uważa się, że był on budowany w latach 1150 - 1200. Mur ten chronił jedyne istniejące przejście przez rzekę Dyle. Przeprawa ta doprowadziła do rozdziału na prawy brzeg, który stał się głównym miejscem rozwoju i wzrostu Mechelen w XII wieku. W czasie panowania Berthouts, lordów Mechelen miasto zaczęło rozkwitać stając się komercyjnym centrum. Z powodu interesującej lokalizacji, ekonomicznej prosperity, duże księstwa spoglądały na Mechelen jak na łakomy kąsek. Liege i Brabancja rościły sobie prawa do miasta. Jednak lordowie Mechelen sprytnie rozgrywali swych przeciwników między sobą, utrzymując niepodległość i neutralną pozycję w środku wielkich księstw. W 1245 roku pojawiła się pierwsza wzmianka o beginkach w Mechelen. Mieszkały one w beginażach. Beginki miały wiele wspólnego z siostrami. Podobnie jak one zamieszkiwały w zamkniętej społeczności, ślubowały posłuszeństwo, czystość, ale nie ubóstwo. Od 1286 roku w Mechelen były dwa beginaże. Duży beginaż został zbudowany na zewnątrz murów miejskich (na zewnątrz Gatherine Gate - Katelijnepoort), ale pod koniec XVI wieku beginki przeniosły się wewnątrz murów miejskich. Natomiast mały beginaż zawsze znajdował się wewnątrz murów (w sąsiedztwie kościoła św. Katarzyny - sint - katelijnekerk). Beginki miały wiele wspólnego ze sławą koronek z Mechelen, które wyrabiały i sprzedawały. Rok 1288 przyniósł pierwszą wzmianke o Schepenhuis, najstarszym murowanym budynku we Flandrii.
Aż do połowy XV wieku mieścił się w nim sąd miejski, później sąd najwyższy. Współcześnie budynek jest siedzibą muzeum miejskiego. 
schepenhuis, fot. pm
|
W 1303 roku Mechelen uzyskało prawa miejskie od ówczesnego Księcia Brabancji Jana III. Dzięki temu Mechelen przełamało monopol Antwerpii na sprzedaż wełny, owsa i soli. Spowodowało to rozpoczęcie rywalizacji między tymi dwoma miastami, która trwała aż do XX wieku.
Brauerei, fot. PM
W 1369 roku powstał Het Anker, najstarszy znany browar w Mechelen. Het Anker istnieje do dnia dzisiejszego produkując bardzo dobre piwa, takie jak : Gouden Carolus (Golden Charles) oraz Cuv'ee van de Keizer (Emperor's Cuvee). Ostatnio przedstawiono nowe piwo o nazwie Maneblusser (Moon Extinguisher).
Na przestrzeni wieków w Mechelen istniały inne duże i małe browary. Do najbardziej znanych należą: Lamot, Chevalier i Zeeridoler. Browar Het Anker znajduje się na terenie dużego beginażu. 
foto PM
W 1452 roku rozpoczęto budowę wieży kościoła St. Rumbolda. W zamierzeniu twórców wieża miała mieć 167 metrów wysokości, jednak nigdy nie przekroczyła 97 metrów. W połowie XVI wieku z różnych powodów zaprzestano dalszej budowy. W 2009 roku na szczycie wieży stworzono szklany taras widokowy dla turystów.
Turm der Kirche. Rombouts, fot. PM
W 1473 roku w Mechelen, w ramach wielkiej centralizacji dokonanej przez Księcia Burgundii Karola Śmiałego, powstał Parlament. Nowa instytucja była sądem, który miał pod kontrolą inne sądy z terytorium rządzonego przez Burgundów. Mechelen zostało wybrane z powodu swojego centralnego położenia oraz specjalnego statusu.
Während dieser Zeit, Mechelen und die Region, die Autonomie verbunden waren mit Blick auf einen großen Nachbarn, wie das Herzogtum Brabant und dem Fürstentum Bistum Lüttich. Durch die Wahl entkam Mechelen Prinz Karl der Kühne-Konflikt. Mechelen behält autonomen Status bis zum Ende des neunzehnten Jahrhunderts. Unter Karl V., wurde die Stadt zu einer der siebzehnten Provinz der Niederlande. Im fünfzehnten Jahrhundert, während der Herrschaft der Herzöge von Burgund Mechelen erlebte eine Blütezeit. |
W okresie panowania Karola Śmiałego, Mechelen stało się polityczną stolicą jednej z największych sił w Europie - Księstwa Burgundii. Po śmierci Karola Śmiałego jego żona Małgorzata of York wybrała Mechelen jako swoją rezydencję. Rozpoczęło to erę dwóch Małgorzat. Małgorzaty Burgundzkiej i Małgorzaty Austriackiej. Pierwsza z nich Małgorzata Burgundzka uważana była za najbardziej wpływową kobietę w północnej Europie, w XV wieku. Żyła w Mechelen od 1477 do 1503 roku. Z początku nazywana Małgorzatą z Yorku. Była córką Ryszarda Plantagnet'a, oraz siostrą dwóch Królów Anglii: Edwarda IV i Ryszarda III.
|
Małgorzata z Yorku urodziła się 3 maja 1446 roku w Fotheringay Castel lub Waltham Abbey, podczas Wojny Róż. Jej ojcem był Ryszard, Książę Yorku, matką Cecily Neville. Ryszard rościł sobie prawo do tronu Anglii, ale jego pozycja była zbyt słaba. Rozpoczął rebelię przeciw Królowi Henrykowi VI. W 1460 roku zginął w potyczce pod Wakefield. Małgorzata opisywana była jako przeciętnej urody, szczupła kobieta, o jasnych włosach, małych ustach i ciepłym uśmiechu. Była miłosierna i pobożna, bardzo inteligentna, pełna energii. Interesowały ją sprawy dynastii i polityka. Małgorzata mieszkała w Mechelen od 1477 do 1503 roku. Przez wiele lat pomagała dynastii Burgundów w konflikcie pomiędzy Anglią i Francją. Namówiła swojego męża do pomocy jej braciom w Anglii w czasach licznych kryzysów. Już jako księżna wdowa Małgorzata Burgundzka doprowadziła do aliansu Burgundzko - Angielskiego. Doprowadziła do ślubu swojej pasierbicy Mary z potężnym i wpływowym Maksymilianem I Habsburgiem, synem Świętego Cesarza Rzymu. Małgorzata z Yorku stała się znana jako patronka różnego rodzaju manuskryptów i książek, które przechowywała w jej gotyckim pałacu w Mechelen, gdzie zmarła w 1503 roku. |
|
Po śmierci Małgorzaty z Yorku w Mechelen nastały czasy Małgorzaty Austriackiej, która była zrodzona z małżeństwa między Mary i Maksymilianem I Habsburgiem. Małżeństwa zaaranżowanego przez Małgorzatę Burgundzką, alias Małgorzatę z Yorku. W 1506 roku Małgorzata Austriacka została mianowana regentką Holandii. Mechelen było wówczas administracyjnym centrum. Małgorzata Austriacka wybudowała pałac w Mechelen the Hof van Savoge (Keizerstraat), który był pierwszym budynkiem w północnej Europie wybudowanym w stylu renesansowym. Pałac ten stał się miejscem spotkań najbardziej znanych artystów i naukowców tamtych czasów, takich jak Erasmus. Małgorzata Austriacka podobnie jak wcześniej Małgorzata z Yorku stała się znana jako patronka sztuki, muzyki, czy manuskryptów, takich jak: uznawany za jeden z najpiękniejszych francuskich, gotyckich manuskryptów Tres Riches Heures. W czasach panowania Małgorzaty Austriackiej w Mechelen osiadały bogate i sławne rodziny, budując tu swoje rezydencje. Jedną z najlepiej zachowanych jest the Hof van Busleyden, gdzie teraz mieści się muzeum miejskie. |
|
W 1506 roku w Mechelen osiadł Niemiec Hans Poppenruyter. Stał się on sławnym wytwórcą broni. Z Mechelen zaopatrywał władców i miasta europejskie w broń, proch i kule armatnie. Po jego śmierci w 1533 lub 1534 roku Mechelen pozostało centrum produkcji dział armatnich.
17 sierpnia 1506 roku Willem van den Ghein (1450-1533) został zarejestrowany w Mechelen jako twórca dzwonów, dając tym samym początek całej dynastii ludwisarzy w Mechelen. Dzwony van den Ghein były sławne w całej Europie zachodniej. Mechelen stało się domem dla innych twórców dzwonów, takich jak: rodziny Waghevens i De Clerck. W dniu dzisiejszym ich głównym zajęciem jest instalacja, utrzymywanie i restauracja zegarów i karylionów na wieży.
Po okresie dwóch Małgorzat pozycja i znaczenie Mechelen zaczęło słabnąć. W 1530 roku Małgorzata Węgierska, która była sukcesorką Małgorzaty Austriackiej jako regentka Holandii, przeniosła sąd najwyższy do Brukseli, a to oznaczało, że Mechelen przestało być politycznym centrum.
Po okresie dwóch Małgorzat pozycja i znaczenie Mechelen zaczęło słabnąć. W 1530 roku Małgorzata Węgierska, która była sukcesorką Małgorzaty Austriackiej jako regentka Holandii, przeniosła sąd najwyższy do Brukseli, a to oznaczało, że Mechelen przestało być politycznym centrum.
W 1554 roku Rembert Dodoens, urodzony 29 czerwca 1517 roku w Mechelen lekarz, herbarysta i botanik flamandzki opublikował swoje największe dzieło - atlas botaniczny, wydany w języku niderlandzkim pt. Cruydeboeck. Atlas ten był jednym z najważniejszych dzieł przyrodniczych, które dotarły do Japonii. Przetłumaczono je na wiele języków, a sam twórca był uważany za jednego z czołowych naturalistów w okresie odrodzenia. Jego zainteresowanie botaniką, podobnie jak u wielu innych XVI wiecznych naturalistów miało swoje podłoże w medycynie i użytkowym stosowaniu ziół do celów medycznych. Dodoens studiował medycynę na słynnym flamandzkim uniwersytecie katolickim w Leuven. W 1574 roku uzyskał stanowisko nadwornego medyka na dworze Maksymiliana II w Wiedniu. Następnie utrzymał to stanowisko za czasów następnego Cesarza Rudolfa II. Rembert Dodoens zmarł 10 marca 1585 roku w Lejdzie.
Po przeniesieniu sądu najwyższego do Brukseli w 1530 roku Mechelen przestało być centrum politycznym. W tym okresie źródłem siły i bogactwa Mechelen stał się dochodowy handel suknem. Mechelen stało się centrum produkcji wspaniałych gobelinów, koronek oraz mebli i snycerstwa.
http://www.illuminare.be/
|
W roku 1559 Król Filip II (Philip II of Spain) ustanowił w Mechelen arcybiskupstwo, czyniącym z miasta duchową stolicę południowej Holandii. Pierwszym arcybiskupem Mechelen został Antoine Perrenot de Granvillle, spowiednik Karola V i Filipa II. Późniejszymi sławnymi arcybiskupami byli: Matthias Hovius (1596-1620), Thomas-Phillippus D'Alsace et Boussu (1716-1759) , Desire-Joseph Mercier (1906-1926) i Jozef Ernest van Roey (1926-1961). Od roku 1961 było to arcybiskupstwo Mechelen-Bruksela. W 1572 roku miasto zostało doszczętnie spalone przez Hiszpanów podczas wojny osiemdziesięcioletniej. Od tego czasu Mechelen stało się mniej sławne jako miasto siły, a bardziej jako miasto handlu i rzemiosła, przede wszystkim sławnych koronek z Mechelen, złotej skóry i małych alabastrowych płaskorzeźb. |
Viele der Kunsthandwerk kann in geschlossenen Gärten genannt Horti Conclusie finden. Dies sind Kunstwerke aus dem sechzehnten Jahrhundert. Horti Conclusie ist ungewöhnlich, seltene Kunststück, das vor allem in Mechelen erstellt wurde. Diese einzigartigen Meisterwerke sind so selten, dass die flämische Regierung hielt es für ein Meisterwerk der flämischen Kunst, und ordnete ihre Wiederherstellung.
Erstaunlich Meisterschaft Horti Conclusie ist das Ergebnis von vielen Jahren geduldiger Arbeit der Meister in verschiedenen Bereichen. Neben dem gemalten Bild, auf dem gemalten Heiligen und Gönner, und die Zahlen in polychrome Horti Conclusie umfasst: Textilien, Metalle, Reliquien, Glas, Papier, Wachs, usw.
Erstaunlich Meisterschaft Horti Conclusie ist das Ergebnis von vielen Jahren geduldiger Arbeit der Meister in verschiedenen Bereichen. Neben dem gemalten Bild, auf dem gemalten Heiligen und Gönner, und die Zahlen in polychrome Horti Conclusie umfasst: Textilien, Metalle, Reliquien, Glas, Papier, Wachs, usw.
W nocy z 27/28 stycznia 1687 roku Wieża Katedry st. Rumbolda stanęła w płomieniach. Na alarm wszczęty, jak się później okazało przez niezbyt trzeźwego klienta pobliskiego baru, zbiegli się mieszkańcy, którzy rzucili się ratować wieżę. Kiedy pierwsze wiadro wody było już na górze, mgła nagle opadła i mieszkańcy ujrzeli płonący księżyc. Całe zdarzenie było spowodowane przez kombinację księżyca i mgły, które wywołały optyczną iluzję. Pomimo iż mieszkańcy starali się zachować całe zdarzenie w tajemnicy, wiadomość o nim rozprzestrzeniła się bardzo szybko. Od tamtej pory Flamandowie z uśmiechem mówią o nich: Maneblussers, czyli gaszący księżyc.
W 1738 roku Dalscholieven lub Freres de L'Ordere zakonnicy, którzy przejęli odpowiedzialność za parafie w Hanswijk (dawniej przedmieścia Mechelen) celebrowali 450 rocznicę ich obecności w Mechelen. Przypadkowo w tym samym czasie przypadła 750 rocznica kultu Maryi z Hanswijk (988-1738). Zdecydowano wspólnie celebrować obie rocznice. Jubileusz miał pierwotnie wydźwięk religijny, dlatego liturgiczna celebracja odbywała się w kościele our Lady w Hanswijk. Celebrowanie tego jubileuszu odbyło się również poza murami kościoła. Ulicami miasta przeszła procesja. Cywilne władze miasta, oraz cała populacja Mechelen dołączył do celebrowania rocznicy poprzez dekorowanie ulic oraz uczestniczyło w procesji. Obchody okazały się takim sukcesem, że zdecydowano o powtarzaniu ich, oraz procesji co 25 lat. To świętowanie odbywa się w Mechelen po dzień dzisiejszy.
W 1738 roku Dalscholieven lub Freres de L'Ordere zakonnicy, którzy przejęli odpowiedzialność za parafie w Hanswijk (dawniej przedmieścia Mechelen) celebrowali 450 rocznicę ich obecności w Mechelen. Przypadkowo w tym samym czasie przypadła 750 rocznica kultu Maryi z Hanswijk (988-1738). Zdecydowano wspólnie celebrować obie rocznice. Jubileusz miał pierwotnie wydźwięk religijny, dlatego liturgiczna celebracja odbywała się w kościele our Lady w Hanswijk. Celebrowanie tego jubileuszu odbyło się również poza murami kościoła. Ulicami miasta przeszła procesja. Cywilne władze miasta, oraz cała populacja Mechelen dołączył do celebrowania rocznicy poprzez dekorowanie ulic oraz uczestniczyło w procesji. Obchody okazały się takim sukcesem, że zdecydowano o powtarzaniu ich, oraz procesji co 25 lat. To świętowanie odbywa się w Mechelen po dzień dzisiejszy.
Op-Sinjoorke, fot. PM
|
Op-Sinjoorke, fot. PM
|
Op-Sinjoorke, fot. PM
|
Op-sinjoorke - to maskotka miasta. Odlany z brązu pomnik ją przedstawiający stoi obok ratusza. Wykonany w 1647 roku oryginał lalki nosi się podczas procesji religijnych i ważniejszych ceremonii, podrzucając ją w powietrze w lnianym prześcieradle. W przeszłości lalka ta symbolizowała męską nieodpowiedzialność. Nosiła imiona vuilen bras (niewierny pijak), sotscop (głupek) czy vuilen bruidegom (niewierny żonkoś). Obecna nazwa lalki odnosi się do wydarzenia z 4 lipca 1775 roku, kiedy niesiona i podrzucana podczas procesji lalka prawie wypadła z prześcieradła, na szczęście złapał ją pewien młodzieniec. Był on jednak antwerpijczykiem, co z powodu wzajemnej nienawiści między mieszkańcami obu miast spowodowało iż oskarżono go o próbę kradzieży lalki i dotkliwie pobito. Następnie mieszkańcy Mechelen nadali lalce imię Op-sinjoorke, którym określali mieszkańców antagonistycznej Antwerpii.
W 1782 roku za panowania Cesarza Józefa II rozpoczęto w Mechelen demontaż murów miejskich. Proces ten trwał do XIX wieku. Ostatecznie z całych zabudowań obronnych pozostała jedynie Brama Brukselska ( Brusselpoort).
5 maja 1835 roku w Mechelen zostaje uruchomione pierwsze w Europie kontynentalnej połączenie kolejowe. Pierwsza linia zapewniała połączenie na trasie Bruksela - Mechelen. Następnie przedłużono ją do Antwerpii, oraz w kierunku kopalń i hut leżących w Walonii, południowej części Belgii. W przeciągu następnych dziesięciu lat stworzono linie, które połączyły północ kraju z południem i wschód z zachodem.
5 maja 1835 roku w Mechelen zostaje uruchomione pierwsze w Europie kontynentalnej połączenie kolejowe. Pierwsza linia zapewniała połączenie na trasie Bruksela - Mechelen. Następnie przedłużono ją do Antwerpii, oraz w kierunku kopalń i hut leżących w Walonii, południowej części Belgii. W przeciągu następnych dziesięciu lat stworzono linie, które połączyły północ kraju z południem i wschód z zachodem.
I Wojna Światowa dotknęła również Mechelen. W jej początkowej fazie bombardowania dokonały zniszczeń wielu historycznych budynków, zwłaszcza wzdłuż IJzerenleen. Zniszczony został również zegar na wieży kościoła św. Rumbolda. Również II Wojna Światowa nie ominęła miasta. W wyniku bombardowań zginęło wielu mieszkańców. W okresie tym deportowano z baraków w obozie Dossin do Auschwitz około 25.000 Żydów i Cyganów.
Heute Behörden Mechelen kümmern sich um das Erbe, das dem historischen Teil der Stadt ist. Renovierung der prächtigen Kirchen, schönen Häusern und historischen Denkmäler werden, um das Wachstum des Tourismus in dieser schönen, tragen aber in der Regel von den Touristen die Stadt übersehen. Jahrhunderte alte Traditionen, schöne Denkmäler machen Mechelen Stadt, die Sie besuchen müssen.