RYNEK GŁÓWNY
Grote Markt to serce Antwerpii. Tutaj, w centrum starego miasta, splatają się wszystkie ścieżki. W 1220 roku książę I Brabancki (1165-1235) podarował ziemię, na której stoi ten wspaniały plac, miastu. W średniowieczu organizowano tutaj rozliczne jarmarki i targi Brabancji. Tutaj angielscy kupcy robili interesy z przybywającymi kupcami z Włoch, Hiszpanii, czy północno-niemieckich miast hanzeatyckich. Piękno i przepych okolicznych kamienic, a także monumentalna katedra świadczą o rozkwicie i bogactwie średniowiecznej Antwerpii, która w XV wieku prześcignęła Brugię, stając się najważniejszym miastem w Niderlandach.
Fontanna Silviusa Brabo stoi w centrum rynku. Jej cokół stanowią, wydawać by się mogło, bezładnie ułożone kamienie, na których szczycie stoi, wykonany z brązu, posąg Silviusa Brabo. Jest on tutaj przedstawiony w momencie, kiedy wrzuca do rzeki Skaldy rękę odrąbaną olbrzymowi Antigonusowi.
Jak głosi miejska legenda olbrzym Antigonus pobierał cło od wszystkich przepływających w pobliżu miasta okrętów. Każdemu, kto odmawiał zapłaty, obcinał ręce. Szybko stał się postrachem marynarzy. Sytuacja ta miała miejsce do czasu kiedy to dzielny Silvius Brabo wyzwał olbrzyma na pojedynek. Pokonanemu Antigonusowi obciął rękę, którą następnie wrzucił do Skaldy. Według legendy zdarzenie to przyczyniło się do powstania nazwy miasta, która dosłownie znaczy rzucona ręka.
Po północnej stronie rynku stoją pięknie odrestaurowane szesnastowieczne kamienice, tzw. domy cechowe. Ozdobione płaskorzeźbami odpowiadającymi przeznaczeniu domu i zwieńczone pozłacanymi posągami.
|
Pod numerem 7 znajduje się Het Pand van Spanje (Pod Świętym Jerzym), czyli Dom Kuszników. To najwyższa i najbardziej okazała kamienica w tym miejscu. Jej szczyt zdobi figura świętego Jerzego na koniu, walczącego ze smokiem. Kamienica posiada wielkie prostokątne okna, których obramowania ozdobiono charakterystycznymi rzeźbami.
Dom stojący obok De Gulden Mouw (Pod Złotym Rękawem) należał do cechu bednarzy. Świadczą o tym dekoracje w kształcie beczułek. Na szczycie budynku znajduje się rzeźba Świętego Mateusza. Część domów to autentyczne, odrestaurowane XVI, XVII- wieczne budynki, reszta to XIX-wieczne rekonstrukcje, wykonane na podstawie obrazów i starych dokumentów. |
Rynek Główny, fot, PM
|
Ratusz stojący po przeciwnej stronie rynku to prawdziwe dzieło sztuki, jeden z najwspanialszych przykładów renesansu w Niderlandach. Jego budowę rozpoczęto w 1561 roku, według nowatorskiego projektu Cornelisa II Florisa de Vriendta. Po czterech latach ratusz był już gotowy. Fasadę tego pięknego budynku zdobią liczne posągi i herby.
W 1576 roku, podczas wojny hiszpańskiej, ratusz został podpalony przez zbuntowanych hiszpańskich żołnierzy. Ocalały wówczas tylko zewnętrzne mury. Trzy lata później, w 1579 roku ratusz odbudowano.
Fasada ratusza ozdobiona jest wysmukłymi pilastrami, a w ryzalicie środkowym kolumnami jońskimi i doryckimi.
W 1576 roku, podczas wojny hiszpańskiej, ratusz został podpalony przez zbuntowanych hiszpańskich żołnierzy. Ocalały wówczas tylko zewnętrzne mury. Trzy lata później, w 1579 roku ratusz odbudowano.
Fasada ratusza ozdobiona jest wysmukłymi pilastrami, a w ryzalicie środkowym kolumnami jońskimi i doryckimi.
W drugiej i trzeciej kondygnacji ryzalitu znajdują się okazałe, półkoliście zamknięte portes-fenenetres, które zastępują prostokątne okna. Na czwartej kondygnacji widać wysokie cokoły stanowiące podstawy obelisków z herbami Brabancji, Królestwa Belgii, i miasta. W niszach pomiędzy herbami umieszczono rzeźby będące alegorią Sprawiedliwości i Mądrości. W niszy na wyższej kondygnacji znajduje się posąg Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Rzeźbę wykonał, w 1587 roku, Filip de Vos. Na szczycie budynku znajduje się trójkątny fronton z datą 1564. Całość wieńczy rzeźba orła, którego głowa zwrócona jest w kierunku Aachen.
Wnętrze odnowiono w XIX wieku tak, by spełniało współczesne wymagania. Zadaszono dziedziniec, dodano schody. Ściany wnętrza zdobią liczne portrety malarzy, burmistrzów, monarchów. Warto obejrzeć Salę Leysa, nazwaną tak od nazwiska barona Hendrika Leysa. W roku 1860 namalował on zdobiące ją freski. Równie ciekawa jest Sala Ślubów, w której znajduje się kominek, pochodzący z pierwotnego ratusza, ozdobiony dwiema alabastrowymi kariatydami (podpora architektoniczna w formie postaci kobiecej, dźwigającej na głowie element architektoniczny budowli) wykonanymi przez samego Florisa. W roku 1999 ratusz został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.
|
Katedra Najświętszej Marii Panny (Onze Lieve Vrouwe Cathedral) to największa tego typu budowla gotycka w Belgii (118 m długości, 53,50 m szerokości, 40 m wysokości). Prace przy jej budowie trwały kilkaset lat (1352-1584) i nigdy nie zostały ukończone według pierwotnych założeń, czego dowodem jest jedna z nieukończonych wież.
Ten jeden z najpiękniejszych gotyckich kościołów w Belgii w większej części zbudowany został przez Jana i Piotra Appelmansów, w połowie XVI wieku. Jego 125 metrów wieża góruje nad krajobrazem całej Antwerpii. Szczególnie imponujące jest wnętrze kościoła-7 naw wspartych na 125 kolumnach, 128 okien (55 witrażowych), wieża północna i wieża południowa, ośmioboczna latarnia na przecięciu nawy i transeptów, chór, ambit i 11 kaplic- te liczby dają wyobrażenie o tym, jak potężna jest to budowla. W miejscu, w którym współcześnie stoi katedra istniała mała kaplica pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, która w roku 1124 została kościołem parafialnym. W XII wieku została zastąpiona przez większy romański kościół. Na jego miejscu, w roku 1352, rozpoczęto budowę katedry Najświętszej Marii Panny. Nowo budowany kościół, który miał się stać największą świątynią w Niderlandach, od początku miał mieć dwie, równej wysokości wieże. W 1521 roku, po 170 latach budowy, ukończono prace budowlane. W 1533 roku kościół został uszkodzony przez pożar. |
Katedra NMP, fot. PM
|
Cały wysiłek włożono w jego odbudowę i plany rozbudowy drugiej wieży, która osiągnęła tylko połowę swojej wysokości, zostały zarzucone. W roku 1559 kościół stał się głównym kościołem biskupstwa Antwerpii i uzyskał tytuł katedry. Stracił go w latach 1801-1961, kiedy to biskupstwo zostało zlikwidowane.
Pożar z 1533 roku, atak ikonoklastów z roku 1566, a także fakt, iż w 1581 roku kościół przeszedł pod administrację protestantów spowodowały, że nie przetrwał żaden element średniowiecznego wystroju świątyni.
W 1794 podczas Rewolucji Francuskiej kościół został ponownie splądrowany i zniszczony. Władze francuskie nosiły się w roku 1798 z wyburzeniem tej wspaniałej budowli. Na szczęście okupacja nie trwała długo i już w 1816 roku zrabowane skarby zaczęły wracać do świątyni. Współczesne wnętrze to wystrój barokowy. W kościele zgromadzono niezliczoną ilość doskonałych rzeźb i obrazów. Wszystkie one pozostają jednak w cieniu doskonałych prac Rubensa.
Pożar z 1533 roku, atak ikonoklastów z roku 1566, a także fakt, iż w 1581 roku kościół przeszedł pod administrację protestantów spowodowały, że nie przetrwał żaden element średniowiecznego wystroju świątyni.
W 1794 podczas Rewolucji Francuskiej kościół został ponownie splądrowany i zniszczony. Władze francuskie nosiły się w roku 1798 z wyburzeniem tej wspaniałej budowli. Na szczęście okupacja nie trwała długo i już w 1816 roku zrabowane skarby zaczęły wracać do świątyni. Współczesne wnętrze to wystrój barokowy. W kościele zgromadzono niezliczoną ilość doskonałych rzeźb i obrazów. Wszystkie one pozostają jednak w cieniu doskonałych prac Rubensa.
